เหตุผลที่นักบินที่ดีที่สุดเลิกเล่น

ฉันไม่เคยตั้งใจจะกลายเป็นนักบินดวงดาว ฉันแค่อยากเข้าใจว่าทำไมหน้าจอกระพริบเมื่อฉันคลิก ‘Take Off’—แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในสัปดาห์แรก ฉันมองนักบินเหมือนเซสชันแจ๊ซตอนสองทุ่ม: ไม่มีเสียงดัง ไม่มีแฮ็ก เพียงข้อมูลไหลผ่านแผนภูมิ RPT และเส้นโค้งความผันผวน งบประมาณ? BRL 50 ต่อเซสชัน เป้าหมาย? ไม่ใช่การชนะใหญ่—แต่คือการรับรู้ถึงเสียงฮัมเงียบทของกังหันใต้ฟ้าคราม ฉันเลิกไล่ตามตัวคูณแทนที่จะเฝดคนอื่นที่เล่นด้วยเจตจัง: เขาไม่ร้องไห้เมื่อแพ้; เขาหยุดยิ้มเมื่อเดินจากไปหลังจากการหมุนครั้งสามครั้ง การชนะของเขาไม่อยู่ในภาพหน้าจอ—แต่อยู่ในความเงียบ กลเมืองแท้จริงไม่อยู่ในผู้ทำนายหรือแอปป์ มันอยู่ที่การรู้จังเมื่อหยุด—หายใจระหว่างการบิน เกมไม่ได้ให้รางวัลแก่อารมณ์โลภัย; มันให้รางวัลแก่การมีอยู่ ฉันเข้าร่วมชุมชนที่ผู้เล่นแบ่งปันกระเป๋าว่างและชัยชนะเงียบ—not ตารางรางวัล—แต่ช่วงเวลาแห่งความกระจ่างหลังกาแฟกลางดึกและ silence นักบินไม่ใช่เกมที่เล่นเพื่อรวย มันคือแดนดิจิทัลที่คุณเรียนรู้ในการบินโดยปราศจากเสียง—andพบแสงดาวไม่ใช่โดยพุทะผ่านเมฆ—butโดยลงจอดอย่างเบามบนพวกเขา เทอร์โบของคุณ? อย่าไล่อัญญากรรม ให้มันลอยขึ้น